AX Odin TV Box - test odbiornika
źródło: SAT Kurier 9-10/2018
Dzięki uprzejmości szczecińskiej firmy AX Technology mamy przyjemność zaprezentować czytelnikom zupełnie nowy model odbiornika dla naziemnej TV cyfrowej AX Odin TV Box. Urządzenie jest niezwykle ciekawe, bo oferowane jest w stosunkowo przystępnej cenie, a jednocześnie obsługuje standard emisji DVB-T2 oraz kompresję wideo H.265/HEVC, więc jest to model dość przyszłościowy. Dodatkowo oparty jest na świeżej platformie sprzętowej ALi M3627, która dostarcza więcej możliwości multimedialnych.
Naziemna TV cyfrowa jest ważnym źródłem podstawowych kanałów TV i choć rynek nieco nasycił się sprzętem, to nadal jest miejsce na nowe pomysłowe konstrukcje, zwłaszcza gotowe do ewentualnych zmian w emisji w przyszłości, bo o wdrożeniu DVB-T2 mówi się od jakiegoś czasu (na razie bez konkretów).
WYGLĄD I WYPOSAŻENIE
Odbiornik jest dostarczany ze standardowym zestawem akcesoriów – mamy pilot zdalnego sterowania z kompletem baterii AAA oraz instrukcję obsługi (polska, angielska, niemiecka).
Sam Odin TV Box cieszy oko za sprawą niewielkich rozmiarów – jest to zgrabne, czarne pudełko. Na panelu przednim mamy logo Odin TV, centralnie umieszczono czteropozycyjny wyświetlacz LED (kolor pomarańczowy), dalej na prawo jest dioda informująca o stanie pracy urządzenia (zielona – działa, czerwona – czuwanie), a na końcu panelu – port USB 2.0.
Na ścianie tylnej znalazło się miejsce na: wejście anteny naziemnej wraz z wyjściem do kolejnego urządzenia, gniazdo sieciowe LAN, koaksjalne wyjście optycznego dźwięku S/PDIF, wyjście HDMI, coraz rzadziej spotykane, ale nadal niekiedy przydatne wyjście SCART (Eurozłącze) oraz wejście dla zewnętrznego zasilacza (12 V, 1 A).
Pilot zdalnego sterowania jest dopasowany do zestawu, w kolorze czarnym, znany z innych odbiorników od AX Technology. Klawisze są oparte o mikroprzełączniki i wydają przyjemne kliki przy wciskaniu. Wykonanie jest solidne, opisy przycisków wydają się odporne na ścieranie, więc powinien posłużyć długo.
AX Odin TV Box - panel tylny
PIERWSZE URUCHOMIENIE
W pierwszym kroku zaraz po uruchomieniu nowego odbiornika wyjętego prosto z pudełka trafiamy na ekran wyboru wersji językowej OSD. Poza wersją polską mamy do wyboru także: angielską, francuską, niemiecką, włoską, hiszpańską, portugalską i holenderską. Kolejny etap to wybór kraju, w którym użytkujemy urządzenie, co ma wpływ na strefę czasową w odbiorniku (np. do EPG) – także można wskazać tu Polskę, odbiornik jest dostosowany do potrzeb naszego rynku.
Etap trzeci to decyzja o sposobie połączenia się z siecią – odbiornik jest gotowy zarówno do podpięcia się do Internetu drogą kablową, jak i bezprzewodową, Wi-Fi jest wbudowane w urządzenie. Po wybraniu Wi-Fi pokazuje się jeszcze jedna możliwość – Odin TV Box może korzystać z łącza udostępnionego odbiornikowi z poziomu smartfona z aplikacją DreamPlus (kod QR do jej pobrania jest wyświetlany na ekranie TV po wejściu w tą funkcję). Sama konfiguracja połączenia bezprzewodowego nie odbiega od standardów. Możliwe jest skorzystanie z DHCP, aby adres IP został określony automatycznie lub wskazać statyczny IP. Po wybraniu przycisku Skanowanie odbiornik szuka dostępnych sieci i na koniec wyświetla ich listę, posortowaną według poziomu sygnału. Logujemy się wciskając OK i podając hasło sieci Wi-Fi. W tym momencie można także dodać ręcznie niewidoczną sieć (wymagany SSID i hasło). W przypadku połączenia kablowego jedynie decydujemy, czy korzystamy z automatycznego przypisywania adresu IP, czy ustawiamy samodzielnie ręcznie statyczny.
Na koniec odbiornik proponuje wyszukiwanie kanałów. Po wejściu pojawia się jeszcze dodatkowy ekran, w którym można określić obszar dla skanowania (domyślnie jest tu wybrana Polska), język (wybrany Polski), rozdzielczość obrazu na wyjściu HDMI (domyślnie 720p przy 60 Hz, co uważamy za błędne, sugerujemy na starcie przestawić to na np. 1080i z 50 Hz lub 1080p – nie używamy w Europie 30/60 Hz i takie ustawienie może zaburzać płynność obrazu) oraz proporcje obrazu (Auto, 4:3 Pan&Scan, 4:3 Letter Box, 4:3 Pillar Box lub 16:9). Przejście na OK uruchamia już samo wyszukiwanie stacji naziemnej TV cyfrowej.
W trakcie wyszukiwania skanowane są najpierw częstotliwości z pasma VHF, później UHF. Na bieżąco widać, jakie parametry są przeszukiwane – jeśli uda się odebrać sygnał – pojawia się informacja na zielono w prawej dolnej części okna. Oprócz tego jest podgląd na nazwy zapisywanych serwisów i ich liczbę.
Skanowanie serwisów trwa ok. 2-3 minuty, po tym odbiornik przełączy się na pierwszą stację zapisaną na liście, ale będzie ona wyświetlona w okienku, gdyż znajdziemy się w menu, które można określić mianem „strony domowej”.
MENU „DOMOWE”
Ekran, który widzimy zaraz po zakończeniu pierwszej konfiguracji można także w każdym momencie wywołać z poziomu pilota przyciskiem HOME. Jest to menu pozwalające na przechodzenie pomiędzy głównymi funkcjonalnościami multimedialnymi odbiornika. W zależności, co zaznaczymy za pomocą żółtego obramowania – OK przejdzie do tej funkcji. Jeśli zaznaczony będzie wyświetlany po lewej stronie w oknie obraz kanału TV, to przejdziemy do trybu oglądania TV. Po prawej są natomiast ikony: YouTube (znany serwis z materiałami wideo), TV Store (głównie sklep z aplikacjami dla odbiornika, ok. 160 pozycji, jest wśród nich kilka propozycji dla polskich użytkowników, m.in. RMFon.pl), Live Channel (dostęp do kanałów emitowanych drogą internetową, ale na liście fabrycznie znajduje się tylko kilka stacji z Chin), Media Player (odtwarzacz multimediów z dysków i pamięci podłączonych do portu USB) oraz DLNA (pozwala przesyłać multimedia ze smartfona z poziomu aplikacji DreamPlus do odbiornika, co pozwala na ich wyświetlenie ze smartfona na ekranie TV).
W menu „domowym” są także ustawienia, ale nie zawierają wielu opcji – dotyczą elementów wspólnych dla wszystkich funkcji, nie samej TV. Są tu zatem Ustawienia sieci (wybór LAN, WLAN oraz podgląd na Status sieci – aktualnie przyznane adresy IP), Ustawienia systemowe (tylko określanie języka OSD i ewentualnie strefy czasowej, jeśli nie będzie ustawiana na bazie strumienia z naziemnej TV cyfrowej) oraz Przywróć Ustawienia Fabryczne (kasuje wszelkie ustawienia i cofa odbiornik do stanu fabrycznego).
KONFIGURACJA
Będąc w trybie oglądania TV po wejściu do menu dostajemy się do klasycznej konfiguracji związanej z funkcjami odbiornika cyfrowego. Nie ma w tym menu żadnych elementów multimedialnych, bo te znajdziemy w menu „domowym”, ani też np. brak konfiguracji sieci, bo ta jest w ustawieniach menu domowego (można tam wejść szybko, wciskając SETTING na pilocie). Taka sytuacja ma plusy i minusy, z jednej strony elementy konfiguracji się nie dublują niepotrzebnie i nie prowadzą do sztucznego puchnięcia menu konfiguracyjnego, ale z drugiej strony trzeba pamiętać, że część elementów jest w menu TV, a część w menu „domowym”.
Menu TV podzielono na cztery główne kategorie: Szukanie kanałów, Edycja kanałów, Ustawienia systemowe i Narzędzia. Szukanie kanałów oferuje trzy funkcje. Skanowanie automatyczne uruchomi przeszukiwanie całego zakresu obsługiwanych częstotliwości (VHF i UHF). Przed uruchomieniem pojawia się dodatkowe pytanie, czy zapisywać tylko kanały FTA (nieszyfrowane) oraz czy szukać tylko emisji DVB-T2 (przyśpieszy to skanowanie, ale w Polsce na razie DVB-T2 nie mamy, więc ta opcja ma być ustawiona na „Wyłącz”).
Skanowanie ręczne pozwala na precyzyjne przeszukanie jednego multipleksu, jeśli tylko znamy jego dokładne parametry. Można albo skanować według częstotliwości – wtedy musimy znać jej wartość w kHz (np. 706 MHz to 706000 kHz) oraz określić szerokość pasma (dla UHF w Polsce – częstotliwości powyżej 470 MHz – to zawsze 8 MHz, a dla VHF – 7 MHz) albo możemy skanować według kanałów, wtedy tylko wybieramy pasmo i konkretny numer kanału. W oknie stale widać podgląd na siłę i jakość odbieranego sygnału, więc przy okazji można w prosty sposób stwierdzić, czy rzeczywiście wprowadziliśmy prawidłowe dane i odbieramy sygnał.
Ostatnim elementem w menu Wyszukiwanie kanałów jest LCN – domyślnie funkcja ta jest aktywna i sprawia, że numery kanałów są zgodne z tymi, jakie są przyznane poszczególnym nadawcom w Polsce. Jeśli LCN wyłączymy – uwolnimy numerację i przy przenoszeniu stacji będą zmieniać się także pozycje na liście.
Edycja kanałów także zawiera trzy funkcje, ale dwie są do siebie łudząco podobne: Lista kanałów TV i Lista kanałów radiowych to narzędzia mające identyczne możliwości i pozwalające na edycję układu serwisów – tylko różnych typów. W polskim DVB-T (poza szyfrowaną TV Mobilną oraz bodajże jednym przypadku multipleksu lokalnego) nie ma stacji radiowych, zatem w większości przypadków funkcja Lista kanałów radiowych nie będzie dostępna.
W Liście kanałów TV dostępne narzędzia to: dodawanie/kasowanie z ulubionych (8 list, jedna stacja może być na wielu listach jednocześnie, przy włączonym LCN numeracja i kolejność są zgodne z tym, co jest na liście głównej), blokowanie (kodem PIN), pomijanie (przy przełączaniu kanałów góra/dół stacja będzie przeskakiwana, ale nadal będzie widoczna na liście i będzie można na nią przejść wprowadzając numer kanału), przenoszenie (uwaga – nie działa przy włączonym LCN, po zapisaniu listy numery kanałów są bez zmian, co jest zresztą zgodne z przewidywaniami, ale też nie zmienia się kolejność, zatem jeśli chcemy coś poważniej zmienić na liście, LCN trzeba wyłączyć) oraz edycja, na którą składają się trzy możliwości: sortowanie (nazwa A-Z lub Z-A, status szyfrowania FTA-kodowane oraz według statusu blokowania, także nie zadziała z włączonym LCN), zmiana nazwy oraz kasowanie. Dla ułatwienia w oknie edycji kanałów po prawej jest podgląd wybranej stacji, a niżej – najistotniejsze parametry (częstotliwość, PID Video, Audio i PCR, status okresu ochronnego oraz FEC, przy czym te ostatnie dwie informacje są jak się wydaje określane przez odbiornik automatycznie i co za tym idzie – przypadkowe, nie zgodne ze stanem faktycznym, dlatego nie należy na nie zwracać uwagi, zresztą akurat w tym miejscu nie mają większego znaczenia).
Poza tym w menu Edycja kanałów jest jeszcze funkcja Usuń wszystko, której nazwa dobrze wyjaśnia zastosowanie. Uruchomienie skasuje wszystkie serwisy z pamięci. Dostęp jest zabezpieczony kodem PIN odbiornika, a po jego wpisaniu chęć skasowania trzeba jeszcze potwierdzić, co powinno skutecznie zabezpieczać przed przypadkowym wyczyszczeniem sobie pamięci urządzenia.
Najwięcej elementów zawiera menu Ustawienia systemowe, które jest zresztą sercem konfiguracji odbiornika. Pierwsza kategoria to Język, gdzie poza wersją OSD można ustawić także preferowane języki dla dźwięku, napisów i teletekstu, a także włączyć funkcję, która uruchomi automatycznie napisy (zwykłe lub dla niedosłyszących) jeśli tylko dany kanał będzie je emitować.
System TV umożliwia określenie rozdzielczości wideo na wyjściu HDMI (można to ustawić także przy pierwszym uruchomieniu zaraz przed rozpoczęciem wyszukiwania kanałów, do wyboru są: 480i, 480p, 576i, 576p, 720p przy 50 lub 60 Hz, 1080i przy 50 lub 60 Hz, 1080p przy 50 lub 60 Hz oraz natywna, w Polsce należy pomijać ustawienia 60 Hz, aby nie zderzyć się z problemami z płynnością obrazu), proporcje obrazu (Auto, 4:3 Pan&Scan, 4:3 Letter Box, 4:3 Pillar Box lub 16:9), format dźwięku na wyjściu cyfrowym (LPCM lub Bitstream) oraz format obrazu na wyjściu SCART (RGB lub CVBS).
Ustawienia czasu lokalnego odpowiadają za konfigurację zegara w odbiorniku. Domyślnie to ustawienie jest powiązane z krajem, jaki wskazaliśmy w trakcie przechodzenia procesu pierwszego uruchomienia. Można to przełączyć na przesunięcie względem GMT wraz z określeniem stanu czasu letniego lub całkiem wyłączyć „automatykę” i ustawić datę oraz czas ręcznie.
Ustawienia timera to programator czasowy. Można w tym miejscu dodawać ręcznie, edytować oraz kasować zdarzenia zaprogramowane. Zdarzeniami tymi mogą być albo nagrywanie albo zmiana kanału. Niewielka jest niestety sama liczba – można zaplanować do 8 pozycji. Każda z pozycji może być wykonywana raz, codziennie, co tydzień lub co miesiąc (nie ma wyboru np. określonych dni tygodnia ani trybów dni roboczych lub weekendów). Aby zdarzenie dodać ręcznie wystarcza określić powtarzanie, wskazać kanał, określić datę, czas rozpoczęcia i długość (nie może być większa niż doba).
Blokada rodzicielska to funkcja pozwalająca ograniczyć dostęp do pewnych elementów odbiornika, chroniąc je czterocyfrowym kodem PIN. Fabryczna kombinacja to 0000. Z poziomu menu można aktywować dodatkowe ograniczenia menu oraz wiekowe na bazie informacji emitowanych w EPG (limit określany z zakresu 4-18 lat), a także zmienić obecny kod blokady.
Ustawienia OSD zawierają dwie opcje – czas wygaszania OSD (np. znikania bannera informacyjnego, 1-6 sekund, domyślnie 4) oraz przeźroczystość OSD (4 stopnie w zakresie 10-40 proc., ale wyłączenie nie powoduje, że OSD jest całkiem nieprzeźroczyste – w tym odbiorniku OSD jest zawsze nieco przeźroczyste, może być bardziej).
Ulubione w tym menu to funkcja pozwalająca na zmianę nazwy każdej z list ulubionych, nie oferuje żadnych dodatkowych możliwości. Niewiele jest też w kategorii Audiodeskrypcja – jedna opcja umożliwiająca włączenie tejże.
Na końcu menu Ustawień systemowych jest jeszcze kategoria Inne z dwiema opcjami: Funkcja gotowości (wydaje się, że chodzi tu o automatyczne wyłącznie się po określonym czasie braku aktywności, domyślnie wyłączone, ale można ustawić na 1, 2 lub 3 godziny) oraz zasilanie anteny (domyślnie wyłączone, tu chodzi o dostarczanie na wyjściu antenowym zasilania 5 V dla przedwzmacniaczy anten aktywnych).
Ostatnią kategorią menu głównego są Narzędzia, gdzie jest 5 opcji. Informacje wyświetlają planszę ze szczegółami dotyczącymi załadowanego oprogramowania. Opis bazuje na wydaniu H265 V1.1.49W z 20 listopada 2017. Ustawienia fabryczne przywracają urządzenie do stanu fabrycznego i po restarcie uruchomiony zostanie kreator początkowej instalacji. Aktualizacja oprogramowania umożliwia wgranie nowej wersji software z USB. Bezpiecznie usuń USB to funkcja przerywająca wszelkie trwające zapisy i odczyty realizowane na USB i pozwalająca bezpiecznie, czyli bez ryzyka utraty danych, odłączyć dysk lub pendrive od portu USB pracującego Odin TV Box.
Bardziej rozbudowana jest ostatnia kategoria w menu Narzędzia – Ustawienia PVR. Po wejściu można wskazać, czy chcemy przejść do Ustawień TMS (funkcji timeshift, czyli przesunięcia czasowego), czy Ustawień HDD. W pierwszym przypadku można aktywować timeshift (domyślnie jest wyłączony, po aktywacji działa w trybie automatycznym, czyli na dysku zapisywane jest co oglądamy od momentu przełączenia kanału) oraz czy w przypadku uruchomienia nagrywania – to co jest w buforze przesunięcia czasowego – także ma zostać zapisane na stałe do nagrania.
W drugim przypadku można podejrzeć informacje o dyskach podłączonych do urządzenia. Dla dysku można wskazać, czy ma służyć tylko do nagrywania, tylko do timeshiftu, czy do wszystkiego jednocześnie. Oprócz tego jest podgląd na aktualne wykorzystanie pojemności (łączna ilość miejsca, wolne miejsce oraz zajęte – osobno przez nagrania i bufor przesunięcia czasowego), informacja o formacie partycji i możliwość sformatowania nośnika (FAT lub NTFS).
źródło: SAT Kurier 9-10/2018
Dzięki uprzejmości szczecińskiej firmy AX Technology mamy przyjemność zaprezentować czytelnikom zupełnie nowy model odbiornika dla naziemnej TV cyfrowej AX Odin TV Box. Urządzenie jest niezwykle ciekawe, bo oferowane jest w stosunkowo przystępnej cenie, a jednocześnie obsługuje standard emisji DVB-T2 oraz kompresję wideo H.265/HEVC, więc jest to model dość przyszłościowy. Dodatkowo oparty jest na świeżej platformie sprzętowej ALi M3627, która dostarcza więcej możliwości multimedialnych.
Naziemna TV cyfrowa jest ważnym źródłem podstawowych kanałów TV i choć rynek nieco nasycił się sprzętem, to nadal jest miejsce na nowe pomysłowe konstrukcje, zwłaszcza gotowe do ewentualnych zmian w emisji w przyszłości, bo o wdrożeniu DVB-T2 mówi się od jakiegoś czasu (na razie bez konkretów).
WYGLĄD I WYPOSAŻENIE
Odbiornik jest dostarczany ze standardowym zestawem akcesoriów – mamy pilot zdalnego sterowania z kompletem baterii AAA oraz instrukcję obsługi (polska, angielska, niemiecka).
Sam Odin TV Box cieszy oko za sprawą niewielkich rozmiarów – jest to zgrabne, czarne pudełko. Na panelu przednim mamy logo Odin TV, centralnie umieszczono czteropozycyjny wyświetlacz LED (kolor pomarańczowy), dalej na prawo jest dioda informująca o stanie pracy urządzenia (zielona – działa, czerwona – czuwanie), a na końcu panelu – port USB 2.0.
Na ścianie tylnej znalazło się miejsce na: wejście anteny naziemnej wraz z wyjściem do kolejnego urządzenia, gniazdo sieciowe LAN, koaksjalne wyjście optycznego dźwięku S/PDIF, wyjście HDMI, coraz rzadziej spotykane, ale nadal niekiedy przydatne wyjście SCART (Eurozłącze) oraz wejście dla zewnętrznego zasilacza (12 V, 1 A).
Pilot zdalnego sterowania jest dopasowany do zestawu, w kolorze czarnym, znany z innych odbiorników od AX Technology. Klawisze są oparte o mikroprzełączniki i wydają przyjemne kliki przy wciskaniu. Wykonanie jest solidne, opisy przycisków wydają się odporne na ścieranie, więc powinien posłużyć długo.
PIERWSZE URUCHOMIENIE
W pierwszym kroku zaraz po uruchomieniu nowego odbiornika wyjętego prosto z pudełka trafiamy na ekran wyboru wersji językowej OSD. Poza wersją polską mamy do wyboru także: angielską, francuską, niemiecką, włoską, hiszpańską, portugalską i holenderską. Kolejny etap to wybór kraju, w którym użytkujemy urządzenie, co ma wpływ na strefę czasową w odbiorniku (np. do EPG) – także można wskazać tu Polskę, odbiornik jest dostosowany do potrzeb naszego rynku.
Etap trzeci to decyzja o sposobie połączenia się z siecią – odbiornik jest gotowy zarówno do podpięcia się do Internetu drogą kablową, jak i bezprzewodową, Wi-Fi jest wbudowane w urządzenie. Po wybraniu Wi-Fi pokazuje się jeszcze jedna możliwość – Odin TV Box może korzystać z łącza udostępnionego odbiornikowi z poziomu smartfona z aplikacją DreamPlus (kod QR do jej pobrania jest wyświetlany na ekranie TV po wejściu w tą funkcję). Sama konfiguracja połączenia bezprzewodowego nie odbiega od standardów. Możliwe jest skorzystanie z DHCP, aby adres IP został określony automatycznie lub wskazać statyczny IP. Po wybraniu przycisku Skanowanie odbiornik szuka dostępnych sieci i na koniec wyświetla ich listę, posortowaną według poziomu sygnału. Logujemy się wciskając OK i podając hasło sieci Wi-Fi. W tym momencie można także dodać ręcznie niewidoczną sieć (wymagany SSID i hasło). W przypadku połączenia kablowego jedynie decydujemy, czy korzystamy z automatycznego przypisywania adresu IP, czy ustawiamy samodzielnie ręcznie statyczny.
Na koniec odbiornik proponuje wyszukiwanie kanałów. Po wejściu pojawia się jeszcze dodatkowy ekran, w którym można określić obszar dla skanowania (domyślnie jest tu wybrana Polska), język (wybrany Polski), rozdzielczość obrazu na wyjściu HDMI (domyślnie 720p przy 60 Hz, co uważamy za błędne, sugerujemy na starcie przestawić to na np. 1080i z 50 Hz lub 1080p – nie używamy w Europie 30/60 Hz i takie ustawienie może zaburzać płynność obrazu) oraz proporcje obrazu (Auto, 4:3 Pan&Scan, 4:3 Letter Box, 4:3 Pillar Box lub 16:9). Przejście na OK uruchamia już samo wyszukiwanie stacji naziemnej TV cyfrowej.
W trakcie wyszukiwania skanowane są najpierw częstotliwości z pasma VHF, później UHF. Na bieżąco widać, jakie parametry są przeszukiwane – jeśli uda się odebrać sygnał – pojawia się informacja na zielono w prawej dolnej części okna. Oprócz tego jest podgląd na nazwy zapisywanych serwisów i ich liczbę.
Skanowanie serwisów trwa ok. 2-3 minuty, po tym odbiornik przełączy się na pierwszą stację zapisaną na liście, ale będzie ona wyświetlona w okienku, gdyż znajdziemy się w menu, które można określić mianem „strony domowej”.
MENU „DOMOWE”
Ekran, który widzimy zaraz po zakończeniu pierwszej konfiguracji można także w każdym momencie wywołać z poziomu pilota przyciskiem HOME. Jest to menu pozwalające na przechodzenie pomiędzy głównymi funkcjonalnościami multimedialnymi odbiornika. W zależności, co zaznaczymy za pomocą żółtego obramowania – OK przejdzie do tej funkcji. Jeśli zaznaczony będzie wyświetlany po lewej stronie w oknie obraz kanału TV, to przejdziemy do trybu oglądania TV. Po prawej są natomiast ikony: YouTube (znany serwis z materiałami wideo), TV Store (głównie sklep z aplikacjami dla odbiornika, ok. 160 pozycji, jest wśród nich kilka propozycji dla polskich użytkowników, m.in. RMFon.pl), Live Channel (dostęp do kanałów emitowanych drogą internetową, ale na liście fabrycznie znajduje się tylko kilka stacji z Chin), Media Player (odtwarzacz multimediów z dysków i pamięci podłączonych do portu USB) oraz DLNA (pozwala przesyłać multimedia ze smartfona z poziomu aplikacji DreamPlus do odbiornika, co pozwala na ich wyświetlenie ze smartfona na ekranie TV).
W menu „domowym” są także ustawienia, ale nie zawierają wielu opcji – dotyczą elementów wspólnych dla wszystkich funkcji, nie samej TV. Są tu zatem Ustawienia sieci (wybór LAN, WLAN oraz podgląd na Status sieci – aktualnie przyznane adresy IP), Ustawienia systemowe (tylko określanie języka OSD i ewentualnie strefy czasowej, jeśli nie będzie ustawiana na bazie strumienia z naziemnej TV cyfrowej) oraz Przywróć Ustawienia Fabryczne (kasuje wszelkie ustawienia i cofa odbiornik do stanu fabrycznego).
KONFIGURACJA
Będąc w trybie oglądania TV po wejściu do menu dostajemy się do klasycznej konfiguracji związanej z funkcjami odbiornika cyfrowego. Nie ma w tym menu żadnych elementów multimedialnych, bo te znajdziemy w menu „domowym”, ani też np. brak konfiguracji sieci, bo ta jest w ustawieniach menu domowego (można tam wejść szybko, wciskając SETTING na pilocie). Taka sytuacja ma plusy i minusy, z jednej strony elementy konfiguracji się nie dublują niepotrzebnie i nie prowadzą do sztucznego puchnięcia menu konfiguracyjnego, ale z drugiej strony trzeba pamiętać, że część elementów jest w menu TV, a część w menu „domowym”.
Menu TV podzielono na cztery główne kategorie: Szukanie kanałów, Edycja kanałów, Ustawienia systemowe i Narzędzia. Szukanie kanałów oferuje trzy funkcje. Skanowanie automatyczne uruchomi przeszukiwanie całego zakresu obsługiwanych częstotliwości (VHF i UHF). Przed uruchomieniem pojawia się dodatkowe pytanie, czy zapisywać tylko kanały FTA (nieszyfrowane) oraz czy szukać tylko emisji DVB-T2 (przyśpieszy to skanowanie, ale w Polsce na razie DVB-T2 nie mamy, więc ta opcja ma być ustawiona na „Wyłącz”).
Skanowanie ręczne pozwala na precyzyjne przeszukanie jednego multipleksu, jeśli tylko znamy jego dokładne parametry. Można albo skanować według częstotliwości – wtedy musimy znać jej wartość w kHz (np. 706 MHz to 706000 kHz) oraz określić szerokość pasma (dla UHF w Polsce – częstotliwości powyżej 470 MHz – to zawsze 8 MHz, a dla VHF – 7 MHz) albo możemy skanować według kanałów, wtedy tylko wybieramy pasmo i konkretny numer kanału. W oknie stale widać podgląd na siłę i jakość odbieranego sygnału, więc przy okazji można w prosty sposób stwierdzić, czy rzeczywiście wprowadziliśmy prawidłowe dane i odbieramy sygnał.
Ostatnim elementem w menu Wyszukiwanie kanałów jest LCN – domyślnie funkcja ta jest aktywna i sprawia, że numery kanałów są zgodne z tymi, jakie są przyznane poszczególnym nadawcom w Polsce. Jeśli LCN wyłączymy – uwolnimy numerację i przy przenoszeniu stacji będą zmieniać się także pozycje na liście.
Edycja kanałów także zawiera trzy funkcje, ale dwie są do siebie łudząco podobne: Lista kanałów TV i Lista kanałów radiowych to narzędzia mające identyczne możliwości i pozwalające na edycję układu serwisów – tylko różnych typów. W polskim DVB-T (poza szyfrowaną TV Mobilną oraz bodajże jednym przypadku multipleksu lokalnego) nie ma stacji radiowych, zatem w większości przypadków funkcja Lista kanałów radiowych nie będzie dostępna.
W Liście kanałów TV dostępne narzędzia to: dodawanie/kasowanie z ulubionych (8 list, jedna stacja może być na wielu listach jednocześnie, przy włączonym LCN numeracja i kolejność są zgodne z tym, co jest na liście głównej), blokowanie (kodem PIN), pomijanie (przy przełączaniu kanałów góra/dół stacja będzie przeskakiwana, ale nadal będzie widoczna na liście i będzie można na nią przejść wprowadzając numer kanału), przenoszenie (uwaga – nie działa przy włączonym LCN, po zapisaniu listy numery kanałów są bez zmian, co jest zresztą zgodne z przewidywaniami, ale też nie zmienia się kolejność, zatem jeśli chcemy coś poważniej zmienić na liście, LCN trzeba wyłączyć) oraz edycja, na którą składają się trzy możliwości: sortowanie (nazwa A-Z lub Z-A, status szyfrowania FTA-kodowane oraz według statusu blokowania, także nie zadziała z włączonym LCN), zmiana nazwy oraz kasowanie. Dla ułatwienia w oknie edycji kanałów po prawej jest podgląd wybranej stacji, a niżej – najistotniejsze parametry (częstotliwość, PID Video, Audio i PCR, status okresu ochronnego oraz FEC, przy czym te ostatnie dwie informacje są jak się wydaje określane przez odbiornik automatycznie i co za tym idzie – przypadkowe, nie zgodne ze stanem faktycznym, dlatego nie należy na nie zwracać uwagi, zresztą akurat w tym miejscu nie mają większego znaczenia).
Poza tym w menu Edycja kanałów jest jeszcze funkcja Usuń wszystko, której nazwa dobrze wyjaśnia zastosowanie. Uruchomienie skasuje wszystkie serwisy z pamięci. Dostęp jest zabezpieczony kodem PIN odbiornika, a po jego wpisaniu chęć skasowania trzeba jeszcze potwierdzić, co powinno skutecznie zabezpieczać przed przypadkowym wyczyszczeniem sobie pamięci urządzenia.
Najwięcej elementów zawiera menu Ustawienia systemowe, które jest zresztą sercem konfiguracji odbiornika. Pierwsza kategoria to Język, gdzie poza wersją OSD można ustawić także preferowane języki dla dźwięku, napisów i teletekstu, a także włączyć funkcję, która uruchomi automatycznie napisy (zwykłe lub dla niedosłyszących) jeśli tylko dany kanał będzie je emitować.
System TV umożliwia określenie rozdzielczości wideo na wyjściu HDMI (można to ustawić także przy pierwszym uruchomieniu zaraz przed rozpoczęciem wyszukiwania kanałów, do wyboru są: 480i, 480p, 576i, 576p, 720p przy 50 lub 60 Hz, 1080i przy 50 lub 60 Hz, 1080p przy 50 lub 60 Hz oraz natywna, w Polsce należy pomijać ustawienia 60 Hz, aby nie zderzyć się z problemami z płynnością obrazu), proporcje obrazu (Auto, 4:3 Pan&Scan, 4:3 Letter Box, 4:3 Pillar Box lub 16:9), format dźwięku na wyjściu cyfrowym (LPCM lub Bitstream) oraz format obrazu na wyjściu SCART (RGB lub CVBS).
Ustawienia czasu lokalnego odpowiadają za konfigurację zegara w odbiorniku. Domyślnie to ustawienie jest powiązane z krajem, jaki wskazaliśmy w trakcie przechodzenia procesu pierwszego uruchomienia. Można to przełączyć na przesunięcie względem GMT wraz z określeniem stanu czasu letniego lub całkiem wyłączyć „automatykę” i ustawić datę oraz czas ręcznie.
Ustawienia timera to programator czasowy. Można w tym miejscu dodawać ręcznie, edytować oraz kasować zdarzenia zaprogramowane. Zdarzeniami tymi mogą być albo nagrywanie albo zmiana kanału. Niewielka jest niestety sama liczba – można zaplanować do 8 pozycji. Każda z pozycji może być wykonywana raz, codziennie, co tydzień lub co miesiąc (nie ma wyboru np. określonych dni tygodnia ani trybów dni roboczych lub weekendów). Aby zdarzenie dodać ręcznie wystarcza określić powtarzanie, wskazać kanał, określić datę, czas rozpoczęcia i długość (nie może być większa niż doba).
Blokada rodzicielska to funkcja pozwalająca ograniczyć dostęp do pewnych elementów odbiornika, chroniąc je czterocyfrowym kodem PIN. Fabryczna kombinacja to 0000. Z poziomu menu można aktywować dodatkowe ograniczenia menu oraz wiekowe na bazie informacji emitowanych w EPG (limit określany z zakresu 4-18 lat), a także zmienić obecny kod blokady.
Ustawienia OSD zawierają dwie opcje – czas wygaszania OSD (np. znikania bannera informacyjnego, 1-6 sekund, domyślnie 4) oraz przeźroczystość OSD (4 stopnie w zakresie 10-40 proc., ale wyłączenie nie powoduje, że OSD jest całkiem nieprzeźroczyste – w tym odbiorniku OSD jest zawsze nieco przeźroczyste, może być bardziej).
Ulubione w tym menu to funkcja pozwalająca na zmianę nazwy każdej z list ulubionych, nie oferuje żadnych dodatkowych możliwości. Niewiele jest też w kategorii Audiodeskrypcja – jedna opcja umożliwiająca włączenie tejże.
Na końcu menu Ustawień systemowych jest jeszcze kategoria Inne z dwiema opcjami: Funkcja gotowości (wydaje się, że chodzi tu o automatyczne wyłącznie się po określonym czasie braku aktywności, domyślnie wyłączone, ale można ustawić na 1, 2 lub 3 godziny) oraz zasilanie anteny (domyślnie wyłączone, tu chodzi o dostarczanie na wyjściu antenowym zasilania 5 V dla przedwzmacniaczy anten aktywnych).
Ostatnią kategorią menu głównego są Narzędzia, gdzie jest 5 opcji. Informacje wyświetlają planszę ze szczegółami dotyczącymi załadowanego oprogramowania. Opis bazuje na wydaniu H265 V1.1.49W z 20 listopada 2017. Ustawienia fabryczne przywracają urządzenie do stanu fabrycznego i po restarcie uruchomiony zostanie kreator początkowej instalacji. Aktualizacja oprogramowania umożliwia wgranie nowej wersji software z USB. Bezpiecznie usuń USB to funkcja przerywająca wszelkie trwające zapisy i odczyty realizowane na USB i pozwalająca bezpiecznie, czyli bez ryzyka utraty danych, odłączyć dysk lub pendrive od portu USB pracującego Odin TV Box.
Bardziej rozbudowana jest ostatnia kategoria w menu Narzędzia – Ustawienia PVR. Po wejściu można wskazać, czy chcemy przejść do Ustawień TMS (funkcji timeshift, czyli przesunięcia czasowego), czy Ustawień HDD. W pierwszym przypadku można aktywować timeshift (domyślnie jest wyłączony, po aktywacji działa w trybie automatycznym, czyli na dysku zapisywane jest co oglądamy od momentu przełączenia kanału) oraz czy w przypadku uruchomienia nagrywania – to co jest w buforze przesunięcia czasowego – także ma zostać zapisane na stałe do nagrania.
W drugim przypadku można podejrzeć informacje o dyskach podłączonych do urządzenia. Dla dysku można wskazać, czy ma służyć tylko do nagrywania, tylko do timeshiftu, czy do wszystkiego jednocześnie. Oprócz tego jest podgląd na aktualne wykorzystanie pojemności (łączna ilość miejsca, wolne miejsce oraz zajęte – osobno przez nagrania i bufor przesunięcia czasowego), informacja o formacie partycji i możliwość sformatowania nośnika (FAT lub NTFS).
