Odbiorniki Linux: Multiroom poprzez sieć LAN
źródło: satkurier.pl
Są sytuacje, gdzie nie ma możliwości instalacji kabla antenowego do pomieszczenia, w którym chcemy oglądać programy telewizyjne przy pomocy drugiego tunera. Sytuacja może wydawać się bez wyjścia, ale wtedy z pomocą przychodzą odbiorniki z oprogramowaniem opartym o system operacyjny Linux (E2).
W przeszłości platforma n oraz nc+ oferowały tzw. Multiroom Premium. Rozwiązanie oparte o odbiorniki linuksowe jest zbliżone do tamtego założenia. Taki multiroom pozwala, aby do instalacji z anteną satelitarną podłączony był tylko odbiornik główny, a pozostałe tunery - za pomocą kabla LAN. Liczba dekoderów dodatkowych jest uzależniona od liczby głowic w tunerze głównym. Zalecane jest, aby były to głowice typu FBC.
W przypadku korzystania z tunera typu Twin (dwie głowice) jedna z nich jest wykorzystywana do odbioru wyświetlanego kanału, druga do przesłania sygnału do odbiornika dodatkowego lub do nagrywania. Dlatego w przypadku takiego tunera można podłączyć tylko jeden tuner dodatkowy. Podczas nagrywania programu na odbiorniku głównym pojawia się dodatkowe ograniczenie: przesyłanie sygnału jest limitowane do tylko dwóch częstotliwości, jakie w danym momencie wykorzystuje tuner główny. Natomiast jeśli tuner dodatkowy korzysta już z sygnału, to po włączeniu nagrywania również będzie ograniczenie dostępności kanałów.
Korzystając z tunera głównego z głowicą FBC, nie ma takich ograniczeń. Można też zwiększyć liczbę tunerów dodatkowych. Zakładając, że jedno wejście głowicy FBC to 4 tunery (1 rzeczywisty i trzy wirtualne) i to podłączymy do konwertera Unicable, to maksymalną liczbę tunerów dodatkowych można wyznaczyć następująco: cztery głowice minus dwie głowice do wykorzystania przez tuner główny daje nam wynik dwie głowice. Czyli możemy podłączyć dwa tunery dodatkowe. Przykładowo, gdy wykorzystamy jako podstawowy tuner Vu+ Ultimo 4K z dwiema podwójnymi głowicami FBC, wtedy mamy do dyspozycji 16 głowic i możliwość podłączenia 14 dodatkowych tunerów. Tu warunkiem jest korzystanie z konwertera typu Unicable II.
Natomiast po zainstalowaniu głowicy DVB-T/T2/C Twin zyskamy dodatkową możliwość oglądania kanałów naziemnych lub kablowych na dodatkowych tunerach.
Aby korzystać z kanałów kodowanych w głównym tunerze, potrzebna jest karta kodowa, np. Smart HD+ lub tzw. Cameleon (karta Nagra) z dawnej Cyfry+. Wykorzystanie modułu nie da pożądanego rezultatu, ponieważ moduł może zdekodować tylko jeden kanał, przez co blokowane będzie wysyłanie sygnału do innych urządzeń.
Przedstawiamy sposób konfiguracji tunerów, aby skorzystać z wyżej opisanej funkcji. Do testu wykorzystano tunery Vu+ z oprogramowaniem VTi.
Aby wejść w menu konfiguracji, należy kolejno wybrać opcje: Menu → Konfiguracja → Szukanie kanałów → Dodaj zdalne kanały (streaming).
Po wybraniu tej opcji na ekranie uzyskujemy:
Tu mamy dwie możliwości wyszukania tunera głównego. Pod żółtym przyciskiem jest opcja ręczna, gdzie samodzielnie wpisujemy IP tunera lub jego adres np. domeny DDNS, nazwę użytkownika (standardowo: root) hasło, nr portu FTP, Telnetu i transcodingu, oraz włączenie korzystania z kanałów transkodowanych.
Pod niebieskim przyciskiem jest możliwość automatycznego wyszukania dostępnych w sieci tunerów linuksowych i wybrania, z którego będziemy strumieniować kanały.
Po wybraniu tuner pełniący rolę klienta odczytuje bukiety.
Gdy pobierze dane, przyciskiem OK na pilocie zaznaczamy bukiety, które chcemy mieć dostępne.
Nazwy pobranych bukietów na liście kanałów widnieją z dopiskiem „remote_”
Od tego momentu obraz wybranego kanału jest odbierany z głównego tunera. Z tą różnicą, że informacja o parametrach SNR i AGC jest wyświetlana w formie N/A (brak sygnału).
Aby uzyskać najlepszą możliwą jakość i stabilność działania takiej formy multiroomu, zalecamy, by dodatkowe dekodery podłączyć kablowo (LAN), nie przez Wi-Fi oraz aby nie korzystać z transkodowania (które oszczędza transfer, ale kosztem jakości). Przy połączeniu Wi-Fi stabilny obraz uzyskać można włączając funkcję transcodingu i skonfigurowaniu bitrate pod swoją sieć, ale wtedy mając na uwadze, że zapłacimy za to jakością.
Wykonując wszystkie powyższe czynności i ustawienia, można cieszyć się oglądaniem TV w miejscach, gdzie nie ma dostępu do sygnału antenowego.
źródło: satkurier.pl
W przeszłości platforma n oraz nc+ oferowały tzw. Multiroom Premium. Rozwiązanie oparte o odbiorniki linuksowe jest zbliżone do tamtego założenia. Taki multiroom pozwala, aby do instalacji z anteną satelitarną podłączony był tylko odbiornik główny, a pozostałe tunery - za pomocą kabla LAN. Liczba dekoderów dodatkowych jest uzależniona od liczby głowic w tunerze głównym. Zalecane jest, aby były to głowice typu FBC.
W przypadku korzystania z tunera typu Twin (dwie głowice) jedna z nich jest wykorzystywana do odbioru wyświetlanego kanału, druga do przesłania sygnału do odbiornika dodatkowego lub do nagrywania. Dlatego w przypadku takiego tunera można podłączyć tylko jeden tuner dodatkowy. Podczas nagrywania programu na odbiorniku głównym pojawia się dodatkowe ograniczenie: przesyłanie sygnału jest limitowane do tylko dwóch częstotliwości, jakie w danym momencie wykorzystuje tuner główny. Natomiast jeśli tuner dodatkowy korzysta już z sygnału, to po włączeniu nagrywania również będzie ograniczenie dostępności kanałów.
Korzystając z tunera głównego z głowicą FBC, nie ma takich ograniczeń. Można też zwiększyć liczbę tunerów dodatkowych. Zakładając, że jedno wejście głowicy FBC to 4 tunery (1 rzeczywisty i trzy wirtualne) i to podłączymy do konwertera Unicable, to maksymalną liczbę tunerów dodatkowych można wyznaczyć następująco: cztery głowice minus dwie głowice do wykorzystania przez tuner główny daje nam wynik dwie głowice. Czyli możemy podłączyć dwa tunery dodatkowe. Przykładowo, gdy wykorzystamy jako podstawowy tuner Vu+ Ultimo 4K z dwiema podwójnymi głowicami FBC, wtedy mamy do dyspozycji 16 głowic i możliwość podłączenia 14 dodatkowych tunerów. Tu warunkiem jest korzystanie z konwertera typu Unicable II.
Natomiast po zainstalowaniu głowicy DVB-T/T2/C Twin zyskamy dodatkową możliwość oglądania kanałów naziemnych lub kablowych na dodatkowych tunerach.
Aby korzystać z kanałów kodowanych w głównym tunerze, potrzebna jest karta kodowa, np. Smart HD+ lub tzw. Cameleon (karta Nagra) z dawnej Cyfry+. Wykorzystanie modułu nie da pożądanego rezultatu, ponieważ moduł może zdekodować tylko jeden kanał, przez co blokowane będzie wysyłanie sygnału do innych urządzeń.
Przedstawiamy sposób konfiguracji tunerów, aby skorzystać z wyżej opisanej funkcji. Do testu wykorzystano tunery Vu+ z oprogramowaniem VTi.
Aby wejść w menu konfiguracji, należy kolejno wybrać opcje: Menu → Konfiguracja → Szukanie kanałów → Dodaj zdalne kanały (streaming).
Po wybraniu tej opcji na ekranie uzyskujemy:
Tu mamy dwie możliwości wyszukania tunera głównego. Pod żółtym przyciskiem jest opcja ręczna, gdzie samodzielnie wpisujemy IP tunera lub jego adres np. domeny DDNS, nazwę użytkownika (standardowo: root) hasło, nr portu FTP, Telnetu i transcodingu, oraz włączenie korzystania z kanałów transkodowanych.
Pod niebieskim przyciskiem jest możliwość automatycznego wyszukania dostępnych w sieci tunerów linuksowych i wybrania, z którego będziemy strumieniować kanały.
Po wybraniu tuner pełniący rolę klienta odczytuje bukiety.
Gdy pobierze dane, przyciskiem OK na pilocie zaznaczamy bukiety, które chcemy mieć dostępne.
Nazwy pobranych bukietów na liście kanałów widnieją z dopiskiem „remote_”
Od tego momentu obraz wybranego kanału jest odbierany z głównego tunera. Z tą różnicą, że informacja o parametrach SNR i AGC jest wyświetlana w formie N/A (brak sygnału).
Aby uzyskać najlepszą możliwą jakość i stabilność działania takiej formy multiroomu, zalecamy, by dodatkowe dekodery podłączyć kablowo (LAN), nie przez Wi-Fi oraz aby nie korzystać z transkodowania (które oszczędza transfer, ale kosztem jakości). Przy połączeniu Wi-Fi stabilny obraz uzyskać można włączając funkcję transcodingu i skonfigurowaniu bitrate pod swoją sieć, ale wtedy mając na uwadze, że zapłacimy za to jakością.
Wykonując wszystkie powyższe czynności i ustawienia, można cieszyć się oglądaniem TV w miejscach, gdzie nie ma dostępu do sygnału antenowego.
